Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Σοφία Τόσιου " Η Μετάνοια"

          Πολύ παλιά, σε μια μακρινή επαρχία του βασιλείου της Γαλλίας, ζούσε μια οικογένεια πάρα πολύ πλούσια. Μια οικογένεια που με τα χρήματα της θα μπορούσε να αποκτήσει μέχρι και μια ήπειρο!
           Η οικογένεια αυτή ήταν ενός ανθρώπου πολύ υπερόπτη και αλαζόνα. Η γυναίκα του είχε ακριβώς τον ίδιο χαρακτήρα με αυτόν. Τα δυο μικρότερα παιδιά τους ήταν ακριβώς τα ίδια ... αλλά το μεγαλύτερο παιδί τους ήταν ένα τίμιο κορίτσι. Ήταν αξιοπρεπής, γλυκομίλητη, καθόλου κακομαθημένη, λες και δεν άνηκε σε αυτήν την οικογένεια. Στην πραγματικότητα, ντρεπόταν για τους δικούς της και ήθελε να τους αλλάξει...
          Ο πατέρας και η μητέρα της δεν της έδιναν σημασία, γιατί αυτή περιφρονούσε τα πλούτη τους και τους έλεγε συνεχώς πως θα 'πρεπε να αλλάξουν την συμπεριφορά τους. Να γίνουν γενναιόδωροι, σεμνοί, καλύτεροι άνθρωποι. Μα τα λόγια του κοριτσιού, αν και σοφά, δεν έβρισκαν ανταπόκριση. Η προσπάθεια της ήταν μάταιη... Η καημένη... Έμενε κλεισμένη στον εαυτό της, προσπαθώντας να σκεφτεί πως θα κάνει τους γονείς της να καταλάβουν το πόσο λανθασμένη ήταν η συμπεριφορά τους...
         Τα χρόνια πέρασαν, η οικογένεια συνέχισε να ζει με τον ίδιο τρόπο. Τότε ξέσπασε λοιμός στο βασίλειο. Οι άνθρωποι πέθαιναν ο ένας μετά τον άλλο. Εκτός από όλες τις άλλες συμφορές είχε δημιουργηθεί και μια τεράστια οικονομική κρίση. Οι άνθρωποι έχαναν τις περιουσίες τους. Αποτέλεσμα: πόνος, αδικία, κακό...
        Κάπως έτσι ξεκίνησε η τιμωρία της πλούσιας οικογένειας. Ο αλαζόνας άνδρας και η άκαρδη γυναίκα του άρχισαν να χάνουν γρήγορα τα πλούτη τους. Ληστές, διεκδικητές απειλούσαν καθημερινά το παλάτι και ην περιουσία τους. Οι γονείς και τα δυο μικρότερα παιδιά τους έχασαν τα λογικά τους. Δεν ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν. Μέχρι τη στιγμή που  μεγαλύτερη κορη τους προσβλήθηκε από το λοιμό...
        Ήταν βαριά άρρωστη. Ετοιμοθάνατη. Η υπόλοιπη οικογένεια δέχτηκε έντρομη και το δεύτερο χτύπημα. Οι γονείς άρχισαν να τρελαίνονται. Άρχισαν να συνειδητοποιούν πόσο λάθος έκαναν μέχρι τότε. Πάσχιζαν για να γίνει καλά η κόρη τους. Θα έκαναν τα πάντα γι' αυτήν. Ήταν η πρώτη φορά που ενδιαφέρονταν πραγματικά για το παιδί τους. Η θλίψη τους ήταν αβάσταχτη: θα έχαναν το παιδί τους και θα έμεναν στο δρόμο.
         Τότε η μητέρα αποφάσισε να επισκεφτεί έναν γέροντα. Αυτός ήταν άνθρωπος του Θεού. Γνώριζε το λάθος και το σωστό. Πολύς κόσμος τον επισκεφτόταν για να πάρει συμβουλές ή και μόνο την ευχή του. Ένιωθαν ανακουφισμένοι όταν τον άκουγαν και συχνά έβρισκαν λύσεις σε θέματα που τους απασχολούσαν. 
          Η μητέρα, λοιπόν, έχοντας απελπιστεί από τις συμφορές, τον επισκέφτηκε. Του ζήτησε τη συμβουλή του, καθώς ήθελε με κάθε τρόπο να σώσει την κόρη της. Τρομερά φοβισμένη και μετανιωμένη θα έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της. Ο γέροντας, αφού άκουσε τα προβλήματα της, της είπε πως θα έπρεπε να αλλάξει συμπεριφορά. Να μετανοήσει πραγματικά. Να μοιράζεται τα υλικά αγαθά και τα χρήματα που είχε με τον υπόλοιπο κόσμο. Επίσης, θα ήταν καλό να κάνει ελεημοσύνες, να μη την ενδιαφέρει μόνο ο πλούτος και να ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.
          Όλα όσα της είχε πει ο γέροντας, η μητέρα τα απομνημόνευσε λέξη προς λέξη, συλλαβή προς συλλαβή. Έτρεξε γρήγορα να τα πει στον άνδρα της. Οι δυο άνθρωποι μετάνιωσαν βαθιά. Πήραν τα άλλα δυο παιδιά τους και άρχισαν να προσεύχονται με πόνο ψυχής, για να σωθεί το κορίτσι. Ορκίζονταν κλαίγοντας ότι δε θα γυρνούσαν στα παλιά.
          Άρχισαν να μοιράζουν στους φτωχούς ό,τι τους είχε απομείνει. Είχαν ξεχάσει τα λούσα. Το μόνο που τους είχε απομείνει ήταν λίγο ψωμί για να τρώνε. Ζούσαν σύμφωνα με όσα τους είχε πει ο σοφός γέροντας. Και μια μέρα το θαύμα έγινε. Η κόρη τους θεραπεύτηκε Όλη η οικογένεια ευχαριστούσε το Θεό, και Τον ευγνωμονούσε για την καλοσύνη Του. 
           Από τότε η οικογένεια έμαθε να ζει διαφορετικά. Έδινε όσα είχε σε συνανθρώπους τους που δεν είχαν. Οι γονείς έμαθαν να αγαπούν όλα τους τα παιδιά το ίδιο. Να στερούνται γι' αυτά. Τα δυο παιδιά ακολούθησαν το παράδειγμα της αδερφής τους. Όλη η οικογένεια έγινε πολύ ταπεινή. Και κάποια στιγμή κατάφεραν να αποκτήσουν και όλη την περιουσία που είχαν χάσει.
           Ο πατέρας και η μητέρα έτσι άρχισαν να χτίζουν εκκλησίες, ορφανοτροφεία. Το φιλανθρωπικό τους έργο ήταν πολύ μεγάλο. Σιγά σιγά έγιναν γνωστοί σε όλο τον κόσμο για την καλοσύνη και τη μεγαλοψυχία τους. Συνέχισαν να ζουν έτσι μέχρι το τέλος της ζωής τους, ευγνωμονώντας πάντα το γέροντα που τους βοήθησε και το Θεό που τους λυπήθηκε και τους συγχώρεσε.
            

1 σχόλιο: