Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Κυριακή Πασχούδη "Η Καραμελένια Περιπέτεια"

ΚΑΡΑΜΕΛΕΝΙΑ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ  
Κεφάλαιο 1
Μια φόρα και έναν καιρό σε μια μακρινή χώρα, στη χώρα των μάγων και των ξωτικών, του Αϊ Βασίλη, των νεραϊδών, των καλικατζάρων και των ζαχαρωτών υπήρχε μια μικρή πόλη. Η Ζαχαρούπολη! Η Ζαχαρουπόλη μπορεί να ήταν μικρή αλλά τόσο σημαντική για όλο τον πλανήτη. Εκεί παρασκευάζονταν τα ζαχαρωτά και τα γλυκίσματα των Χριστουγέννων για όλες τις χώρες της Γης. Η παρασκευή των ζαχαρωτών άρχιζε από τα μέσα του καλοκαιριού. Τα ξωτικά και οι νεράιδες ήταν επί ποδός καθ’ όλη τη διάρκεια της παραγωγής των ζαχαρωτών ώστε να μην πάει τίποτα στραβά. Οι νεράιδες πέρναγαν κάθε τόσο για να ελέγξουν τα μηχανήματα, ενώ τα ξωτικά μέτραγαν και ξαναμέτραγαν τις παραγγελίες. Στη συνέχεια φορτώνονταν σε μεγάλα χρωματιστά φορτηγά με πολύχρωμα  λαμπάκια τα όποια οδηγούσαν μάγοι και ταξίδευαν σε όλα τα μέρη της Γης.
   Η  Ζαχαρούπολη έκτος από εργοστάσια ήταν γεμάτη από μικρά κουκλίστικα σπιτάκια. Τα σπιτάκια ήταν φτιαγμένα από τραγανό μπισκότο σοκολάτας και βανίλιας. Οι τοίχοι ήταν βαμμένοι με χρωματισμένη σαντιγί, ενώ οι σκεπές ήταν φτιαγμένες από μαύρη κουβερτούρα. Οι ζαρντινιέρες των παραθύρων ήταν φτιαγμένες από καραμέλα. Ακόμη τα σπίτια ήταν διακοσμημένα με χρωματιστές καραμέλες και ζελεδάκια σε διάφορα σχέδια. Τα πολύχρωμα σπιτάκια βρίσκονταν στην νότια μεριά της πόλης, ενώ τα εργοστάσια στη βόρεια.
     Tα εργοστάσια έπιαναν μεγαλύτερη έκταση από τα σπίτια μιας και υπήρχαν πολλά. Μπροστά από τα εργοστάσια υπήρχε μια καραμελένια κορδέλα με μια σοκολατένια ταμπέλα που έγραφε: «Απαγορεύετε η είσοδος σε καλικατζάρους». Το πρώτο εργοστάσιο ήταν αυτό των ζαχαρωτών μπανανών. Ήταν σε σχήμα μπανάνας, βαμμένο με κίτρινη σαντιγί και είχε πολλά ασύμμετρα παράθυρα από όπου φαίνονταν τα μεγάλα μηχανήματα. Το αμέσως επόμενο εργοστάσιο ήταν το εργοστάσιο των σοκολατένιων μπισκο-των  το οποίο έβγαζε μια απέραντη μυρωδιά φρεσκοψημέ-νων μπισκότων. Ακόμη υπήρχε το εργοστάσιο των χρωματιστών ζελεδιών που ήταν ένα κτίριο σε σχήμα σφαίρας, ενώ πάνω του ήταν κολλημένα πολύχρωμα ζελεδάκια. Επίσης αυτό του ροφήματος σοκολάτας όπου παράγετε το ρόφημα σοκολάτας για όλο τον κόσμο γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό και μεγάλο. Επιπλέον υπήρχε το εργοστάσιο των καραμελένιων μπαστουνιών με κόκκινη και άσπρη καραμέλα, τα οποία παράγονται σε πολύ μεγάλες ποσότητες. Καθώς και πολλά αλλά εργοστάσια όπως αυτό των καραμελωμένων φρούτων και αυτό των μπισκότων βανίλιας.                                        
Κεφάλαιο 2
    Πλησίαζαν Χριστούγεννα και όλα κυλούσαν με ταχύτατους ρυθμούς στην Ζαχαρούπολη. Οι νεράιδες ανεβοκατέβαιναν στους ορόφους των εργοστασίων, ενώ τα ξωτικά μέτραγαν και ξαναμέτραγαν τις παρτίδες των γλυκών.
    Την καθημερινότητα των νεράιδων και των ξωτικών καθώς και όλης της Ζαχαρούπολης τάραξε ένα απρόσμενο γεγονός. Καθώς η νεράιδα Λίλα περνούσε δίπλα από το μηχάνημα παραγωγής χρωματιστών καραμελένιων μπαστουνιών διαπίστωσε πως τα μπαστουνάκια δεν είχαν πια κόκκινες ρίγες!!! Τρομαγμένη τρέχει κατευθείαν στο μηχάνημα χρωματισμού μπαστουνιών και καταλαβαίνει πως το κόκκινο χρώμα έχει τελειώσει. Τότε βγάζει μια κραυγή γεμάτη φόβο. Συγκεντρώνει όλες τις νεράιδες και τα ξωτικά και αρχίζει να περιγράφει το περιστατικό:
 -Είναι πρωτάκουστο! Έχει να συμβεί πάνω από χίλια χρόνια! Άρχισε να μουρμουρίζει.
-Μα τι έχει να συμβεί χίλια χρόνια?! Ρώτησε μια κοκκινομάλλα νεράιδα.
-Αυτό που συμβαίνει !!! Απάντησε αγανακτισμένη η Λιλά.
-Τι συνέβη???!Είπαν με μια φωνή νεράιδες και ξωτικά.
-Τελείωσε το κόκκινο χρώμα  χρωματισμού μπαστουνιών!!!!!
-Τι?? Κραύγασαν οι νεράιδες.
-Πως έγινε αυτό?? Είπαν απορημένα τα ξωτικά.
-Δεν ξέρω. Φαίνεται πως δεν θα μπορέσουμε να παράγουμε την μεγάλη παραγγελία των Χριστουγέννων!! Απάντησε η Λίλα.
-Κάτι θα σκεφτούμε…. Απάντησε ένα κοντό ξωτικό.
Μετά από αρκετή ώρα μια φωνή έσπασε την ησυχία.
-Το βρήκα. Φώναξε ένα ψηλό ξωτικό με πολύχρωμα ρούχα και πεταχτά αυτιά που λέγονταν Τζιν. Θα πάμε στην Καραμελούπολη και θα φέρουμε κόκκινη καραμέλα!!!!!
-Μην λες ανοησίες Τζιν. Πως θα μπορέσεις να πας στην Καραμελούπολη? Η Καραμελούπολη είναι τόσο μακριά και έχουμε τόσο λίγο χρόνο. Απάντησε ένα γέρικο ξωτικό.
-Εγώ μπορώ να το κάνω!!!!!!! Είπε με αποφασιστικότητα ο Τζιν. Και όποιος θέλει να με βοηθήσει να σηκώσει το χέρι του.
Τα αποτελέσματα όμως ήταν δυστυχώς πολύ άσχημα. Σήκωσαν χέρι μόνο δύο ξωτικά. Ένα παχουλό με κόκκινο κασκόλ που τον έλεγαν Τζέιμς και ένα μεγαλόσωμο με μπλε  ρούχα που τον έλεγαν Τιμ.
-Ωραία. Απάντησε ο Τζιν. Θα ξεκινήσουμε αύριο το πρωί. Θα σας περιμένω έξω από το εργοστάσιο.
Το βράδυ κύλισε δύσκολα για τα τρία ξωτικά μιας και είχαν πολύ άγχος για το ταξίδι.
 Κεφάλαιο 3
Το πρωί, όμως έφτασε γρήγορα για τα τρία ξωτικά. Έτσι οι πρώτες ακτίνες του ήλιου βρήκαν τον Τζιν μισοκοιμισμένο σε ένα μανιταρο-κάθισμα έξω από το εργοστάσιο. Σε λίγο ακουστικέ ο ήχος από τα παπούτσια του Τζέιμς και του Τιμ.
-Καλημέρα. Είπε ο Τζιν.
-Καλημερούδια. Είπαν αγουροξυπνημένα ο Τζέιμς και ο Τιμ.
-Λοιπόν ξεκινάμε? Ρώτησε ο Τιμ.
-Ναι, βέβαια Απάντησε ο Τζιν.
    Οι  τρεις μικροί μας φίλοι ταξίδεψαν για ώρες. Πέρασαν από μεγάλες πεδιάδες βανίλιας και ψηλά βουνά παγωτού, ώσπου έφτασαν μπροστά από μια πινακίδα.
-Και τώρα τι κάνουμε? Ρώτησε αγανακτισμένα ο Τζέιμς.
-Θα ακολουθήσουμε το δρόμο που δείχνει η πινακίδα που γράφει προς Καραμελούπολη. Απάντησε ο Τζιν.
Προχωρούσαν και προχωρούσαν ώσπου έφτασαν σε μία πόλη!!!
-Εδώ είναι η Kαραμελούπολη? Ρώτησε ο Τιμ.
-Δεν ξέρω! Ας ρωτήσουμε. Είπε ο Τζέιμς.
-Συγνώμη, μήπως είναι εδώ η Καραμελούπολη?
- Α! Όχι εδώ είναι η Φραουλόπολη! Απάντησε ένας γέρικος μάγος.
-Α!!!!!!! Το επιφώνημα των ξωτικών αντήχησε στη γύρω περιοχή.
-Και τώρα τι κάνουμε??? Ρώτησε ο Τζιν.
-Λέω να μείνουμε εδώ το βράδυ, γιατί είμαστε πολύ κουρασμένοι. Πρότεινε ο Τιμ.
-Εντάξει. Συμφώνησαν ο Τζιν και ο Τζέιμς.
Τα ξωτικά έφτασαν έξω από ένα μεγάλο φραουλοξενοδοχείο   
-Εδώ να μείνουμε!!!!!! Είπε ο Τζιν.
-Μα, πρέπει να είναι πολύ ακριβό. Ανέφερε διστακτικά Τιμ.
-Και εμείς δεν έχουμε τόσα λεφτά. Συμπλήρωσε Τζέιμς.
-Δεν πειράζει! Θα πληρώσω εγώ τα δωμάτια σας. Μην στεναχωριέστε! Είπε ο Τζιν.
- Μπαίνουμε? Ρώτησε ο Τζιν. Τουρτουρίζοντας από το κρύο.
Τα τρία ξωτικά μπήκαν γρήγορα μέσα και ζήτησαν τρία δωμάτια. Όμως το πρόβλημα ήταν ότι υπήρχε μόνο ένα δωμάτιο. Έτσι τα τρία ξωτικά αναγκάστηκαν να κοιμηθούν σε ένα δωμάτιο.
Κεφάλαιο 4
   Όλο το βράδυ τα ξωτικά δεν κοιμήθηκαν… Κοίταζαν και ξανακοίταζαν το χάρτη ώστε να βρουν την πιο σύντομη διαδρομή για την Καραμελουπολη.
    Νωρίς το πρωί τα τρία ξωτικά ξεκίνησαν βιαστικά για την Καραμελούπολη, αφήνοντας πίσω τους το ζεστό φραουλοξενοδοχείο.
-Μακάρι να βρούμε γρήγορα την Καραμελούπολη, γιατί τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και πρέπει να ετοιμαστεί γρήγορα η παραγγελία των μπαστουνιών. Ψιθύρισε Τιμ στο αυτί του Τζέιμς, ο οποίος κούνησε καταφατικά το κεφάλι του . Μετά από πολύ περπάτημα οι τρείς φίλοι έφτασαν μπροστά σε ένα εστιατόριο.
-Δεν αντέχω άλλο! Πεινάω πολύ!!!!!! Φώναξε ο Τιμ.
-Τότε να μπούμε στο εστιατόριο. Πρότεινε ο Τζιν. Μα πριν προλάβει να τελειώσει την κουβέντα του ο Τιμ και ο Τζέιμς βρίσκονταν ήδη στο εστιατόριο.
-Θα πάρω πατάτες, κεφτεδάκια, ρύζι, μουσακά, στιφάδο και για επιδόρπιο μια πουτίγκα και ένα σουφλέ σοκολάτας. Ο Τιμ έδωσε παραγγελία στο σερβιτόρο.
-Συγνώμη, όλα αυτά είναι μόνο για σας???!! Ρώτησε απορημένα ο σερβιτόρος.
-Ναι, γιατί. Είναι λίγα το ξέρω μα δεν πεινάω πολύ!!!!
Ενώ ο σερβιτόρος συνέχισε να τον κοιτά απορημένος.
-Λοιπόν, σύμφωνα με το χάρτη πρέπει να πάμε βόρεια, μετά ανατολικά και μετά πάλι βόρεια…… Ανέφερε ο Τζιν.
-Δηλαδή έχουμε ακόμη πολύ δρόμο? Ρώτησε ο Τζέιμς.
-Δεν νομίζω, βέβαια πρέπει να βιαστούμε! Απάντησε ο Τιμ αρπάζοντας το χάρτη με τα λαδωμένα του χέρια.
-Άντε πάμε τότε, γιατί μην ξεχνάτε το μέλλον των ζαχαρωτών μπαστουνιών είναι τα χέρια μας!!!
    Τα τρία ξωτικά  πήγαν βόρεια. Παιρόντας τα αχνισμένα βουνά βρέθηκαν μπροστά από ένα μεγάλο καταράχτη, που δίπλα του είχε μια επιγραφή που έγραψε: «Προς Καραμελούπόλη» και έδειχνε την σπηλιά που υπήρχε πίσω από τον καταράχτη.
-Πες τε μου τώρα πως πρέπει να περάσουμε τον καταράχτη για να φτάσουμε στην Καραμελούπολη???? Είπε ειρωνικα  ο Τζέιμς.
-Και όμως αυτό πρέπει να κάνουμε…… Του απάντησε ο Τζιν.
-Φυσικά! Δεν κάναμε τόσο ταξίδι για να το κοιτάμε από έξω. Είπε ο Τζιν.
Έτσι τα τρία ξωτικά αποφάσισαν να μπουν μέσα στην σπηλιά. Κατάφεραν όμως να μπουν μέσα μετά από πολύ ώρα, μιας και ο καταράχτης ήταν πολύ ορμητικός και τους είχε κάνει μούσκεμα. Όταν μπήκαν δεν πίστευαν στα μάτια τους. Είχαν φτάσει στην Καραμελούπολη!!!!!!!!
Κεφάλαιο 5
Ήταν όλα τόσο όμορφα. Παντού κυριαρχούσε η μυρωδιά της καραμέλας. Τα σπίτια εδώ ήταν φτιαγμένα μόνο με  καραμέλα, όπως και όλα τα κτίρια. Ενώ οι άνθρωποι μετακινούνταν με καμερολο-οχήματα. Ενώ ακόμη και τα παιδία φορούσαν ενδύματα από καραμέλα.
 -Ωραία, πάμε τώρα να βρούμε την κόκκινη καραμέλα και να γυρίσουμε γρήγορα πίσω….. Είπε ο Τζιν.
-Όμως προς τα πού θα πάμε? Ρώτησε απορημένα ο Τιμ.
-Προς τα εκεί………… Είπε ο Τζέιμς δείχνοντας με το χέρι του ένα πραγματικά μαγευτικό κτίριο.
   Το κτίριο ήταν κόκκινο και είχε μεγάλους καταράχτες από κόκκινη καραμέλα. Στο πάνω μέρος του υπήρχαν μεγάλα παράθυρα. Ενώ στο κάτω μέρος το κτίριο ήταν στολισμένο με πολύχρωμα σχέδια από χρώμα ζαχαροπλαστικής. Σε αυτό δούλευαν κοντά ξωτικά με κόκκινα ρούχα και μαύρα καπέλα.
-Λέτε να μας δώσουν καραμέλα??? Είπε με απορία ο Τιμ.
-Γιατί όχι? Απάντησε ο Τζέιμς.
-Φαίνονται ευγενικοί. Είπε ο Τζιν.
    Η γνωριμία τους όμως με τα ξωτικά άλλαξε τη γνώμη τους γι’ αυτά.
-Συγνώμη μπορώ να σας κάνω μια ερώτηση? Ρώτησε ο Τζιν ένα ξωτικό που τον προσπέρασε βιάστηκα.
-Τη αγένεια!!!!!! Ψιθύρισε ο Τιμ.
-Τώρα πως θα μάθουμε από πού θα πάρουμε καραμέλα? Είπε απελπισμένος ο Τζέιμς.
-Θα πάμε μέσα στο εργοστάσιο και θα δούμε. Ανέφερε ο Τιμ.
    Μπαίνοντας μέσα το ξωτικά έμειναν άφωνοι με τα μηχανήματα. Ήταν τόσο μεγάλα και χρωματιστά που θάμπωσαν τα μάτια τους. Τα ξωτικά τους προσπερνούσαν χωρίς να τους δίνουν σημασία. Τότε οι τρείς φίλοι μας αποφάσισαν να βρουν μόνοι τους την μηχανή που παρήγε την κόκκινη καραμέλα. Περπατούσαν μέσα στους μεγάλους διαδρόμους για πολύ ώρα. Ώσπου μπήκαν σε μία αίθουσα διαφορετική από τις άλλες. Ήταν πιο μεγαλοπρεπείς και πιο μεγάλη από τις άλλες. Είχε πέντε χρυσές καμάρες από τις οποίες κρέμονταν πολύχρωμα στολίδια. Πριν προλάβουν όμως να καταλάβουν τι συμβαίνει βρέθηκαν περικυκλωμένοι από δέκα αγριεμένα ξωτικά.
-Τι θέλετε εσείς εδώ? Κραύγασε ένα αγριεμένο ξωτικό.
-Να εμείς….. Εμείς θέλαμε να πάρουμε κόκκινη καραμέλα! Είπε τρέμοντας ο Τιμ.
-Και γιατί παρακαλώ ήρθατε να πάρετε κόκκινη καραμέλα? Ή καλύτερα να κλέψετε κόκκινη καραμέλα? Τους ρώτησε ένα χοντρό ξωτικό.
-Εμείς δεν θέλουμε να κλέψουμε τίποτα. Φώναξε ο Τζιν.
-Τότε τι κάνετε εδώ και μάλιστα χωρίς τη συνοδεία κάποιου ειδικού ξωτικού.
-Ήρθαμε από τη Ζαχαρούπολη για να πάρουμε κόκκινη καραμέλα μιας και τελείωσε η δική μας. Είπε ο Τζέιμς που ήταν πιο ψύχραιμος από τους άλλους.
-Και εμείς γιατί να σας πιστέψουμε??? Είπε ένα ξωτικό πλησιάζοντας τον Τιμ, ο οποίος είχε γίνει πανί από το φόβο του.
-Τι γίνεται εδώ??? Ακουστικέ μια δυνατή φωνή και ξεπρόβαλε από την πόρτα ο Άγιος Βασίλης.
-Αυτά τα ξωτικά ήθελαν να κλέψουν κόκκινη καραμέλα! Πείρε το θάρρος και μίλησε ένα ξωτικό.
-Μμ… Αλήθεια είναι??? Ρώτησε με βαριά φωνή ο Άγιος Βασίλης τον Τζιν, ο οποίος κάνει ένα βήμα μπροστά.
-Όχι προς Θεού εμείς ήρθαμε από την Ζαχαρούπολη να πάρουμε καραμέλα μιας και μας τελείωσε η κόκκινη καραμέλα και επειδή δεν μας έδωσε κανείς σημασία αποφασίσαμε να την βρούμε μόνη μας. Είπε ξέπνοα ο Τζιν.
-Α! Εσείς είστε τα ξωτικά που έστειλαν από τη Ζαχαρούπολη? Μου έστειλε γράμμα η γλυκιά νεράιδα Λιλή για να σας γυρίσω πίσω εγώ. Φίλοι μου αυτοί είναι οι επισκέπτες που περιμέναμε. Είπε ο Άγιος Βασίλης με πλατύ χαμόγελο στα αγριεμένα ξωτικά.
   Τα ξωτικά κοιτάχτηκαν απορημένα και ύστερα έπεσαν με φόρα πάνω στον Τιμ, τον Τζέιμς και τον Τζιν, οι όποιοι δεν πίστευαν στα μάτια τους.
-Συγνώμη, τώρα μπορείτε να μας δώσετε καραμέλα? Είπε δειλά ο Τιμ.
-Τι δεν θα μείνετε μαζί μας για τα Χριστούγεννα?? Ρώτησε ο αρχηγός των ξωτικών.
-Θα το θέλαμε πολύ μα δεν μπορούμε, ξέρετε από μας εξαρτάτε το μέλλον των καραμελένιων ζαχαρωτών μπαστουνιών. Είπε με καμάρι ο Τζιν.
-Σε παρακαλώ Άγιε Βασίλη σε παρακαλώ πείσε τους να μείνουν μαζί μας για τα Χριστούγεννα σε παρακαλώ!!!! Κλαψούρισε ένα μικροκαμωμένο ξωτικό ο Μπομπ.
-Μπομπ, μακάρι να μπορούσαν να κάτσουν, μα έχουν πολύ δουλειά αλλά είμαι σίγουρος πως θα ξανάρθουν. Έτσι δεν είναι παιδιά? Είπε ο Αϊ Βασίλης.
-Φυσικά! Απάντησε ο Τζιν.
  Πριν όμως τελειώσει ο Τζιν την κουβέντα του τρία ξωτικά τους έφεραν ένα βάζο με καραμέλα.
-Ορίστε.
-Ευχαριστούμε! Είπαν ο Τζιν, ο Τιμ και ο Τζέιμς παίρνοντας το βάζο στα χέρια τους.
-Λοιπόν ήρθε η ώρα να φύγουμε! Είπε ο Άγιος Βασίλης.
-Ναι. Συμφώνησαν τα ξωτικά
-Αντίο. Είπαν τα ξωτικά του εργοστασίου.
-Θα τα ξαναπούμε. Είπαν τα τρία ξωτικά ενώ ανέβαιναν στο έλκηθρο του Άγιου Βασίλη.
-Έτοιμοι?? Ρώτησε ο Άγιος Βασίλης.
-ΝΑΙ!!!!!!!!! Φώναξαν τα ξωτικά, τα οποία τώρα πετούσαν δίπλα στο φεγγάρι.
 Η διαδρομή ήταν μαγευτική πέρασαν πάνω από πολλές πόλεις .Είδαν το φραουλοξενοδοχείο και το εστιατόριο που έφαγαν καθώς και πολλά άλλα μέρη. Ενώ από μακριά αχνοφαίνονταν η ΖΑΧΑΡΟΥΠΟΛΗ!!!!!!!! Όσο το έλκηθρο πλησίαζε τόσο φαίνονταν πιο πολύ τα μπισκοτένια σπιτάκια και τα μεγάλα εργοστάσια φαίνονταν.
  Οι φωνές των ξωτικών και των νεραϊδών που είδαν τους τρεις μικρούς μας φίλους να επιστρέφουν έφταναν ως το έλκηθρο και τα τρία ξωτικά θέλοντας να τους χαροποιήσουν σήκωναν το βάζο με την κόκκινη καραμέλα για να το δουν.
   Το έλκηθρο προσγειώθηκε με έναν βαρύ γδούπο και τα ξωτικά βρέθηκαν μέσα στο χιόνι κρατώντας πάντοτε το βάζο στα χέρια τους. Μετά όμως έγιναν όλα τόσο γρήγορα τα άλλα ξωτικά μαζί με τις νεράιδες έπεσαν πάνω τους, όλοι φώναζαν και χειροκροτούσαν, ο ουρανός είχε γεμίσει πυροτεχνήματα και τα τρία ξωτικά βρίσκονταν στα χέρια των ξωτικών του εργοστασίου και κατευθύνονταν προς το εργοστάσιο. Φτάνοντας εκεί η νεράιδα Λιλή τους περίμενε με ανυπομονησία.
-Επιτέλους φτάσατε!!!!!!!! Είπε.
-Ορίστε το βάζο! Είπαν τα τρία ξωτικά.
Η νεράιδα Λιλή έβαλε την καραμέλα στο μηχάνημα και μετά από πολύ καιρό τα μπαστουνάκια είχαν ξανά κόκκινες ρίγες!!!!!!                                  
             
  
       
                                    ΤΕΛΟΣ

3 σχόλια:

  1. Η ιστορία της Κυριακής πήρε το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό που διοργανώθηκε από το ΕΚΕΒΙ(Εθνικό Κέντρο Βιβλίου) για τη συγγραφή μιας χριστουγεννιάτικής ιστορίας!!!
    Θερμά συγχαρητήρια στην Κυριακή από όλα τα μέλη της Λέσχης μας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συγχαρητήρια Κούλα μου! Πάντα επιτυχίες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συγχαρητήρια Κυριακή μου, πραγματικά με ταξίδεψες με την ιστορία σου!!! Εύχομαι να είσαι γερή και να σε χαίρεται η οικογένεια σου!!! Πάντα επιτυχίες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή